Στα πρώτα σαράντα διηγήματα, τα χέρια γίνονται σύμβολα τρυφερότητας, προστασίας, δύναμης - αλλά και βίας. Χωρισμένα σε θεματικές ενότητες, αποτυπώνουν τις διαφορετικές όψεις της ανθρώπινης εμπειρίας.
Τα τελευταία τέσσερα διηγήματα απομακρύνονται από το κεντρικό μοτίβο των χεριών και στρέφονται προς την ελπίδα, ρίχνοντας φως στις πιο σκοτεινές πτυχές της συλλογής.
Οι πιο απλές κινήσεις, όπως και οι πιο σύνθετες χειρονομίες, μπορούν να καθρεφτίσουν την ίδια την ανθρώπινη φύση.
