Χάι-Κάι, ποιητικό είδος απέριττο, που επινόησε η αραχνοΰφαντη και αφάνταστα λεπτή ποιητική ψυχή του Γιαπωνέζου, δεν προσφέρεται σε λεκτικές κουφότητες της χαμένης ώρας ή σε πλαδαρές πομφολυγώδεις εκφράσεις. Απαιτεί δωρικό ύφος και «δόσιν ολίγην τε φίλην τε». Προπάντων όμως δεν ανέχεται παραγεμίσματα έστω κι αν αυτά μερικές φορές εξυπηρετούν αδήριτη σκοπιμότητα για να συμπληρωθούν συνήθως κάποιες συλλαβές που υπολείπονται. Η λεπτότητα, η χάρη, η ευαισθησία, η διαφάνεια και η «ομιλούσα ψυχή» είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την απέριττη και λιτή μινιατούρα του Χάι-Κάι. Το Χάι-Κάι, η τυπικότερη έκφραση του λυρισμού των Γιαπωνέζων, με το συλλαβικό μέτρο (5+7+5=17 συλλαβές) δεν δέχεται –έστω7+5=17 συλλαβές) δεν δέχεται –έστω και κατά σύμπτωση– ομοιοκαταλήξεις. Είναι απαραίτητα στίχος ελεύθερος (σοντάι-σι). Μορφές Χάι-Κάι: Haiku, Katauta, Sedoka, Tanga, Renga