Προς δόξαν του οξύμωρου και σε πείσμα μιας εποχής εξόχως αντιποιητικής, η ποίηση επιμένει να γράφεται. Συχνά όχι με επιτυχία. Κάποιες φορές στα όρια του ποιητικού ρυθμού και με ενδείξεις προσωπικού ύφους. Σπάνια, ωστόσο, έχει τη δύναμη να μας ξαφνιάζει με την τόλμη της, πιστή από τη μια σε πατροπαράδοτες αρχές ποιητικής, κι όμως από την άλλη τόσο ρηξικέλευθα φρέσκια και πρωτότυπη. >>>
