Η ζωή και το πικρό τέλος τριών ηγετών του Αριστερού κινήματος που δολοφονήθηκαν από μια εγκάθετη ηγεσία.
Μια ηγεσία που το μόνο που ξέρει είναι να μετατρέπει τις νίκες του λαού σε ήττες.
Βλέπετε τα θύματα, το αίμα, τα βάσανα τραβάνε περισσότερο κόσμο. Το έχουν αποδείξει οι χριστιανοί πλασάροντας αυτό το παραμύθι επί δύο χιλιάδες χρόνια.
Κι από την άλλη η νίκη είναι δύσκολα διαχειρίσιμη, ενώ ήττα σου προσφέρει μια θέση στο τραπέζι των νικητών. Στην άκρη βέβαια, αλλά χωρίς ευθύνες. Χωρίς να είσαι αναγκασμένος να λαμβάνεις αποφάσεις. Μόνο να γκρινιάζεις χρειάζεται. Ε, αυτό είναι εύκολο.
Δυστυχώς αυτή ήταν κι αυτή συνεχίζει να είναι η ελληνική Αριστερά. Κι αν τολμήσεις να ξεχωρίσεις από το κοπάδι, αν δείξεις ότι σκέφτεσαι κάπως παραπάνω από την ηγεσία, είσαι εχθρός.
Έτσι το μόνο που μας μένει είναι να βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί: “τέτοιαν Αριστερά δεν τηνε θέλω”.
