Το «Πλήρωμα του χρόνου» καταγράφει τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην παραίτηση και την ελπίδα, ανάμεσα στη σιωπή και την κραυγή. Οι ιστορίες συγκινούν με την αυθεντικότητα, τη γήινη γλώσσα και το τρυφερό βλέμμα σε όσους η κοινωνία προσπερνά — φωτίζοντας την ανθεκτικότητα της ψυχής ακόμη και μέσα στο σκοτάδι.
