Οι Αθηναίοι του 1ου αιώνα γέλασαν με την καρδιά τους όταν άκουσαν από τον παμπόνηρο Σαούλ-Παύλο την ιστορία ενός θαυματοποιού από τη μακρινή Ιουδαία που τον έστειλε, λέει, κάποιος θεός να σώσει τον κόσμο! Με την ανωτερότητα και το πνεύμα ανοχής που τους διέκρινε, τον ξεπροβόδισαν με συμπάθεια, αφού του εξήγησαν ότι ο δικός τους δρόμος για την ανθρώπινη πρόοδο περνούσε από τη Λογική και ακολουθούσε τη δύσκολη αλλά σίγουρη πορεία της Προμηθεϊκής Γνώσης.
Το γέλιο τους όμως πάγωσε μετά τρεις αιώνες, όταν οι επίγονοι του Παύλου βάφτισαν χριστιανούς τους βάρβαρους του Αλάριχου και έστειλαν τις ορδές του να τους κατηχήσουν στη «μοναδική αλήθεια», σφάζοντας, καίγοντας και γκρεμίζοντας.
