Όμως, με τα σύγχρονα δεδομένα κατά πόσο η συμμετοχή του λαού εξασφαλίζει τα συμφέροντα των πολλών περιορίζοντας τη δύναμη των πλουσίων;

Κατά πόσο προάγεται ο άξιος - ο άριστος, όπως θα έλεγε ο Αριστοτέλης; Ενισχύεται η μεσαία τάξη που κατά τον Αριστοτέλη είναι ο εγγυητής της πολιτειακής σταθερότητας;

 Συμμετέχει πράγματι ο λαός στις πολιτικές αποφάσεις, που θα χαράξουν το μέλλον του κόσμου;

Κατά πόσο εφαρμόζεται ο νόμος; Που θα κατέτασσε ο Αριστοτέλης τις σύγχρονες δημοκρατίες;

Για να το θέσουμε αλλιώς, πώς θα χαρακτήριζε πολιτειακά τη σύγχρονη διαχείριση της εξουσίας;

Ο Noam Chomsky στο βιβλίο του <<Το κοινό καλό>>, στο υποκεφάλαιο "Εκείνος ο επικίνδυνος ριζοσπάστης, ο Αριστοτέλης" αναφέρει: <<Ο Αριστοτέλης θεωρούσε δεδομένο ότι η δημοκρατία πρέπει να είναι πλήρως συμμετοχική (με μερικές αξιοσημείωτες εξαιρέσεις, τις γυναίκες και τους σκλάβους ας πούμε) και ότι πρέπει να αποβλέπει στο κοινό καλό. Για να το πετύχει, οφείλει να εξασφαλίζει σχετική ισότητα, "λελογισμένη και επαρκή ιδιοκτησία" και "διαρκή ευημερία" για τον καθένα.

Με άλλα λόγια, ο Αριστοτέλης είχε την αίσθηση ότι αν έχεις ακραίες καταστάσεις φτώχειας και πλούτου, δεν μπορείς να μιλάς για δημοκρατία>>.