Τι κοινό έχουν ο αφηγητής και ο επισκέπτης από το έργο «Στο ένα πόδι» που ταυτίζονται με ένα αντικείμενο, ο άντρας και η γυναίκα από την «Πρόβα» με την Πολυξένη και τον μονόλογό της στη «Φόδρα»;
Ο κοινός παρονομαστής που τους ενώνει είναι η μοναξιά – οδηγώντας τους μερικές φορές ως την παράνοια.
Προσπαθούν να επιβιώσουν και οι πέντε μέσα σ’ έναν κόσμο αδιάφορο για τα πάθη του συνανθρώπου του, βουτηγμένο στο ψέμα και στην υποκρισία, έναν κόσμο αδηφάγο, που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η προσωπική του «ευτυχία», που εξαργυρώνει όσο όσο στο «χρηματιστήριο» της υποτιθέμενης ευδαιμονίας του.
Ανομολόγητα συναισθήματα, θύματα ενός υπέρμετρου εγωισμού και ερωτικές σχέσεις-φαντάσματα που επανέρχονται με την πρώτη ευκαιρία καταδικάζοντας τους ήρωες σε «ισόβια δεσμά» μιας ζωής που περνά δίπλα τους χωρίς να τους αγγίζει.
