Πριν απ’ όλα ας αποσαφηνιστεί ότι το συγκεκριμένο θεατρικό έργο δεν αποτελεί κάποιου είδους εναλλακτική μετάφραση της «Λυσιστράτης» του Αριστοφάνη αλλά ούτε και προσπάθεια μιας επίκαιρης διασκευής καθώς η ιδέα πάνω στην οποία αναπτύχθηκε δεν ήταν το Αριστοφανικό έργο καθ’αυτό αλλά η κοινή διαπίστωση οτι ο πόλεμος αποτελεί ένα διαρκώς επαναλαμβανόμενο μοτίβο στην ιστορία αυτού κόσμου... Καθώς λοιπόν διαπερνά τις εποχές σαν βελονιά, οι χρόνοι συμπιέζονται σε πιέτες και πάνω στον «κόμπο», η υπόθεση της Λυσιστράτης ξεπηδάει σε μια άλλη, υποθετική συγκυρία με ανάμεικτα αρχαία και σύγχρονα χαρακτηριστικά... Σ’ αύτο το ορόσημο οι αρχαίες θεατρικές φιγούρες του Αριστοφάνη συναντιούνται με σύγχρονους, καθημερινούς χαρακτήρες και τότε ξεκινάει το ταξίδι στα άδυτα της κωμωδίας με συνοδοιπόρο ωστόσο, τη συγκίνηση...
 Κατά την πειραγμένη αυτή υπόθεση, τροποποιούνται επίσης και τα γεγονότα καθώς δεν μιλάμε πια για έναν πόλεμο Αθήνας – Σπάρτης άλλα για μια χρόνια εστία πολέμου στη Μέση Ανατολή η οποία παίρνει διαστάσεις γενικευμένης  σύρραξης και επιβάλλει γενική επιστρέυση σε όλες τις εμπλεκόμενες χώρες..