Στην παρούσα έκδοση παρουσιάζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά το κεφάλαιο «Βαρκελώνη και Μαδρίτη (1936)», από την αμερικανική έκδοση του βιβλίου, το οποίο αποτελεί πρωτογενή μαρτυρία για τον Ισπανικό Εμφύλιο, αλλά και τεκμήριο του νηφάλιου ανθρωπισμού του Εξυπερύ, ακόμη και εν μέσω μιας από τις πιο αιματηρές συγκρούσεις του 20ού αιώνα.
«Η Γη των ανθρώπων είναι ένα πολυκείμενο: αυτοβιογραφικό, μαρτυρία και απομνημόνευμα, αλλά και “ρεπορταζιακή” λογοτεχνία, καθώς και έξοχο δείγμα ποιητικής πρόζας ή δοκιμιακής-στοχαστικής γραφής. Ένα από τα παράδοξα αυτού του κειμένου είναι ότι συνδυάζει τη λατρεία της μηχανής και της τεχνολογίας […] με τον πιο βαθύ και άδολο ανθρωπισμό.»
Από το Επίμετρο της Λίζυς Τσιριμώκου
«Ο αναγνώστης, ανασηκώνοντας τον μανδύα της εξιστόρησης, που είναι υφασμένος με ύψιστη τέχνη […], ανακαλύπτει τα συστατικά μιας προσωπικής φιλοσοφίας. Επίκεντρό της είναι ο άνθρωπος – όχι όμως ο εκφυλισμένος, αλλοτριωμένος άνθρωπος των πόλεων, αλλά ο άφθαρτος, πρωτόπλαστος άνθρωπος, που φανερώνεται μονάχα στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της γης, στην έρημο, στους αιθέρες, αλλά και σ’ εκείνη την ιδεατή περιοχή που είναι η πιο απομακρυσμένη απ’ όλες: στην παιδική μας ηλικία.»
Από τον Πρόλογο του μεταφραστή
«Εμάς μας έθρεψε η μαγεία της άμμου· άλλοι ίσως θα σκάψουν εκεί για πετρέλαιο και θα πλουτίσουν από την πραμάτεια τους. Μα θα ’ναι πια πολύ αργά. Γιατί οι απαγορευμένες συστάδες με τις φοινικιές ή η παρθένα σκόνη των κοχυλιών μας έχουν ήδη χαρίσει το πιο πολύτιμο: δεν είχαν να δώσουν παρά μονάχα τη θέρμη μιας ώρας, κι αυτή τη θέρμη τη ζήσαμε εμείς.
Γη των ανθρώπων
