Όταν άλλη μια ανθρωποκτονία χαρακτηρίζεται ατύχημα, ο Ρίτσερ καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται για σύμπτωση. Από τη στιγμή που ένας φονιάς κυκλοφορεί ελεύθερος, ο Ρίτσερ δε χάνει χρόνο και αποφασίζει να βρει τους υπεύθυνους.
Αγνοεί όμως ότι αυτά τα εγκλήματα αποτελούν μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης εικόνας με σημαντικές προεκτάσεις: ένας εμπρηστής αποφασισμένος να πάρει εκδίκηση, ένα υιοθετημένο παιδί που το έχει σκάσει από το σπίτι των θετών γονιών του, μια κλίκα ισχυρών ανθρώπων που εμπλέκονται σε μια εξαιρετικά περίπλοκη μυστική συνωμοσία. Δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους, κι όμως αυτοί οι άνθρωποι κάνουν ένα –και μάλιστα σοβαρό: δε θεωρούν ότι ο Ρίτσερ αποτελεί απειλή. «Το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο και δεν πρέπει ν’ αρχίσουμε να τρέχουμε κυνηγημένοι από σκιές», λένε. Αλλά ο Ρίτσερ δεν είναι σκιά. Είναι ο Ρίτσερ. Και όταν πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη, είναι αδυσώπητος.
