Η ομορφιά του τόπου συνδυασμένη με την ευγένεια, την απλότητα και την αγάπη των λίγων κατοίκων του νησιού έκαναν τον Γιάννη να αρνηθεί να φύγει από το νησί όταν, λίγες μέρες αργότερα, του δόθηκε η δυνατότητα. Έμεινε στο άγονο και άνυδρο νησάκι, πλησίασε και αγάπησε τους κατοίκους του, λάτρεψε τον τρόπο ζωής και τις συνήθειές τους και ζυμώθηκε μαζί τους.
Έμαθε πολλά από τη ζωή των νησιωτών και από τους ξένους ανθρώπους που συνάντησε στο νησί, πλάτυνε και βάθυνε το πνεύμα του, ώστε να θεωρεί πως η «δυσμενής» τότε μετάθεσή του, ήταν μια πολύ καλά «κρυμμένη ευλογία»