Με μια σειρά ιστορικών άρθρων θα ακολουθήσω την «συμβουλή» του αρχαίου Έλληνα Ιστορικού Πολύβιου ότι «μηδεμίαν ετοιμοτέραν είναι τοις ανθρώποις διόρθωσιν της των προηγουμένων πράξεων επιστήμης», διότι «αληθινωτάτην μεν είναι παιδείαν και γυμνασίαν προς τας πολιτικάς πράξεις την εκ της Ιστορίας μάθησιν, εναργεστάτην δε και μόνην διδάσκαλον…» (τίποτα δεν διορθώνει ευκολότερα τους ανθρώπους, όσο η καλή γνώση του παρελθόντος, διότι η γνώση της Ιστορίας είναι η πιο αληθινή παιδεία και προετοιμασία για την πολιτική ζωή και ο καλύτερος δάσκαλος για το μέλλον)∙ και παρά την συναισθηματική φόρτιση, που μπορεί να έχει ο κάθε αρθρογράφος από τα γεγονότα, που βίωσε και ο ίδιος, προσωπικά, θα προσπαθήσω να εξιστορήσω τα επώδυνα και θλιβερά γεγονότα της νεοελληνικής μας Ιστορίας «ούτε προς χάριν ούτε προς φθόνον αλλ΄ ουδέ προς μίσος ή προς εύνοιαν», όπως γράφει ο Ιστορικός Φραντζής, προκειμένου να καταδείξω τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκαν οι κρίσεις, καθώς και τα αίτια που αυτές οι κρίσεις κατέληξαν, ανεξέλεγκτες, σε γενικευμένες εμφύλιες συγκρούσεις με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματά τους.