Η πολυειδής σύνθεση των στοιχείων με τα οποία δομεί το έργο του με τίτλο «Οροσειρές» ο Πέταρ Ζόρανιτς αποτελεί ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της συνολικής του κειμενικής παραγωγής. Πρόκειται για έμμετρο μυθιστόρημα που κάνει την εμφάνισή του στο μεταίχμιο της περιόδου του Ουμανισμού και της Αναγέννησης, το οποίο συνυφαίνεται με πολυάριθμα υφολογικά στοιχεία διαφορετικών ειδών στην ιστορική πορεία και εξέλιξη της Λογοτεχνίας. Δομικό θεματικό άξονα του έργου αποτελεί η σύνδεση της προσωπικής ιστορίας ενός νεαρού άνδρα, του ερωτευμένου Ζόραν, ο οποίος απογοητεύτηκε οικτρά από την εγκόσμια ζωή και την ανεκπλήρωτη αγάπη με το ταξίδι του στα όρη στοχεύοντας στον πνευματικό εξαγνισμό και την εσωτερική τελείωσή του – εντελέχεια – μακριά από όλες τις αντιξοότητες και δυσκολίες του υλικού κόσμου. Η μεθοδολογική προσέγγιση εστιάζει αφενός στην ερμηνευτική ανάλυση του κειμένου με κεντρικό θεματικό άξονα το μοτίβο του εντελεχούς ταξιδιού, ενώ παράλληλα εντοπίζονται τα αφηγηματικά μοτίβα που το πλαισιώνουν.