Μία ματιά στη βιβλιογραφία/αρθρογραφία της Λογιστικής αποκαλύπτει ότι εδώ και πολλά χρόνια έχει υπάρξει μία διεύρυνση του τι οι λογιστές αντιλαμβάνονται πως είναι κατάλληλα ζητήματα για έρευνα. Τις δεκαετίες 1950 και 1960 πρωταρχική έμφαση τίθονταν στα ζητήματα της κατάλλη λης μεθόδου επιμερισμού-καταλογισμού του κόστους και του κατάλληλου χρόνου αναγνώρισης της πραγματοποίησης εσόδων. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, η επικρατούσα άποψη φαίνεται πως ήταν ότι οτιδήποτε το οποίο επηρεάζεται από τη λογιστική και οτιδήποτε το οποίο επηρεάζει τη λογιστική είναι ένα κατάλληλο ζήτημα έρευνας. Έτσι, ο αριθμός των υπό εξέταση ζητημάτων ως όντα κατάλληλα για λογιστική έρευνα επεκτάθηκε πολύ έκτοτε.
Ταυτόχρονη με την επέκταση αυτή των ζητημάτων έρευνας έχει γίνει μία επέκταση των μεθόδων έρευνας που χρησιμοποιούνται-αξιοποιούνται από ερευνητές της λογιστικής. Πολλές από αυτές τις νέες μεθόδους είναι δανεισμένες από άλλους επιστημονικούς κλάδους και εφαρμόζονται πλέον στα προβλήματα της λογιστικής. [...] (Από την παρουσίαση της έκδοσης)