Οι φτερούγες τραγουδούν, πέτυχε ένα θερμικό άνεμο. Μεγάλες, απαλές απλωτές – μακριά από τη θάλασσα, πάνω από τη στεριά. Η Σικελία: μια ασημοπράσινη ακτή, αγροί, τα βουνά μπροστά. Κοιτάει προς τα πίσω και βλέπει το αγόρι. Αν γινόταν, θα προτιμούσε τη στιγμή χωρίς τα γυμνά του πόδια που κλοτσάνε. Οι πατούσες είναι λευκές από την αντανάκλαση του ηλίου. Ανακατώνουν την επιφάνεια της θάλασσας.
