Η συλλογή διηγημάτων αντλεί έμπνευση (κατά κύριο λόγο) από τις πανσελήνους και τα μυστηριώδη ονόματά τους – του λύκου, της φράουλας, του σκουληκιού, του ελαφιού, του οξυρρύγχου, της παγωμένης πανσελήνου. Ο συγγραφέας, βαθιά επηρεασμένος από την ατμόσφαιρα και το συμβολισμό κάθε φεγγαριού, καταγράφει στιγμές, συναισθήματα και εσωτερικά τοπία που γεννιούνται ή κορυφώνονται κάτω από το φως τους. Οι ιστορίες γίνονται καθρέφτης ανθρώπων και εποχών, με το σεληνόφως να αποκαλύπτει όσα η μέρα αφήνει κρυμμένα.
