…Βουίζει στο μυαλό μου η στέγη η παλιά τα καλοκαίρια
…Σε λίγο βγήκε ο ήλιος κι έλιωσε κι άφησε πίσω τη λασπερή ανία μιας αργοπορημένης άνοιξης…
…Ακούστηκε το γέλιο σου διαπεραστικό και το περπάτημά σου κρότησε και σκίρτησα σαν το παιδί αυτή τη λαμπερή και λυπημένη Κυριακή
