Η ποίηση στην εν λόγω ποιητική συλλογή αποτελεί το τελευταίο θεραπευτικό καταφύγιο για την ανεύρεση του εαυτού. Η αγωνία, ο φόβος, ο θάνατος και η μοναξιά αποτελούν τα συναισθήματα που κυριαρχούν όταν ο εαυτός απουσιάζει. Πρόκειται για μια πορεία ανεύρεσης ενός εαυτού ο οποίος εκλείπει και την θέση του έχει πάρει ο φόβος.
Οι φιγούρες στο σκοτάδι δεν σχηματίζονται μόνο από τα δάχτυλα του αγαπημένου προσώπου που είναι απών ψυχικά και συναισθηματικά αλλά το σκοτάδι χαρακτηρίζει την απόλυτη απουσία ενός εαυτού που δεν μπόρεσε ποτέ να βρεθεί και ούτε καν να χορέψει με φιγούρες μήτε στο φως μήτε στο σκοτάδι.
Μια ποιητική συλλογή εξερευνά
την έλλειψη, τον φόβο της απώλειας
του εαυτού μας και τα πιο βαθιά κι ενδόμυχα ανθρώπινα συναισθήματα.
