Τονίζονται: η σημασία της αισθητικής απόλαυσης για την ανθρώπινη αυτογνωσία, η αξία των σπουδαίων έργων του κανόνα για τη βελτίωση του ατόμου και τη συνοχή της κοινωνίας, η αυταξία της λογοτεχνίας ως φαντασιακή παραμυθία έναντι του θανάτου. Το «υψηλό» καθορίζει τη θέση του έργου της δημιουργικής φαντασίας απέναντι σε κάτι που είναι ταυτόχρονα μεγαλειώδες, τρομακτικό και απεριόριστο. Ο «δαίμων» είναι το όνομα για το μυστήριο της δημιουργικής φαντασίας. Όπως σημειώνει ο ίδιος: «Όταν μιλώ για τον ποιητή εντός του ποιητή, εννοώ ακριβώς τον δαίμονά του, τη δυνάμει αθανασία του ως ποιητή και επομένως, επί της ουσίας, τη θεϊκότητά του».
