Μέσα από τη διδασκαλία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, της δημιουργίας συμπεριληπτικής κουλτούρας, επιδιώκεται η καλλιέργεια ενσυναίσθησης, σεβασμού του ατόμου, αποδοχής της διαφορετικότητας και προάγεται η κριτική σκέψη.

Δημιουργείται μια ιστορία με τίτλο «Η φανέλα με το χρώμα της καρδιάς», όπου ένα παιδί με αυτισμό αγαπά υπερβολικά το μπάσκετ, όμως σταματά να παρακολουθεί δια ζώσης τους αγώνες, γιατί φοβάται κάθε χρώμα διαφορετικό από αυτό της ομάδας του, γιατί κάθε φορά που έρχονται οι φιλοξενούμενοι επικρατούν περιστατικά βίας κι ο μικρός Γιάννης δεν μπορεί να τ’ αντέξει, δεν αντέχουν τ’ αφτιά του, το κεφάλι του, η ψυχή του κι έτσι αποσύρεται, γιατί στο τέλος δεν αντέχει ούτε το χρώμα της αγαπημένης του ομάδας. Τη λύση και τη χαρά τις δίνει ένας φίλος του από το σχολείο, ο Ανδρέας, που όταν καταλαβαίνει τι συμβαίνει στον Γιάννη, συζητά μαζί του τρόπους αντιμετώπισης. Τα δυο παιδιά σκέφτονται πως όλοι θα μπορούσαν να ακολουθήσουν εύκολους κανόνες, μεταφέρουν την ιδέα τους στους συμμαθητές τους και βρίσκουν από κοινού λύσεις.

Στον αγώνα που ακολουθεί το επόμενο Σαββατοκύριακο, οι εκπαιδευτικοί τους συνεργάζονται με τις δύο ομάδες. Μοιράζουν λουλούδια στους φιλάθλους κι από τα ταμπλό γράφονται μηνύματα με τις ιδέες των παιδιών για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε για να μπορεί κάθε παιδί να παρακολουθεί με χαρά τον αγώνα. Όταν ο Γιάννης μπαίνει στο γήπεδο, μια μεγάλη έκπληξη τον περιμένει. Ένα τζάμπολ διαφορετικό από όλα τα άλλα.

Με την ελπίδα ότι κάθε άτομο θα νιώθει μόνο χαρά και προσμονή πριν παρακολουθήσει έναν αγώνα, με την ελπίδα ότι κάθε φορά θα είναι μια μεγάλη γιορτή.