Στο επίκεντρο, ένα ζώο-σύμβολο: της μνήμης, της αθωότητας, αλλά και της ελπίδας πως τα ζωντανά πλάσματα κουβαλούν κάτι απ’ την ψυχή μας. Στον κόσμο αυτόν, τα ζώα δεν είναι απλώς συνοδοιπόροι του ανθρώπου· είναι ο καθρέφτης της ανάγκης του να κρατηθεί όρθιος, να γιατρευτεί, να αγαπήσει – ακόμη και να συγχωρέσει. Ποιος δικαιούται να την κρατήσει; Ποιος αντέχει να την επιστρέψει; Και ποιος πληρώνει, τελικά, το τίμημα, όταν τα πράγματα –όπως και οι άνθρωποι– διεκδικούνται χωρίς να τους ανήκουν;
Με συγκίνηση και διακριτική ένταση, το διήγημα Η Ψάρα χαρτογραφεί τα τοπία της ανθρώπινης συνείδησης – εκεί όπου η δικαιοσύνη δεν είναι πάντα νόμιμη και η θυσία δεν φωνάζει το όνομά της.
