Ήθελα λοιπόν να σας πω -για ν' αρχίσω απ' αυτό- πως συνάντησα κάποτε το Θεό την ώρα πούφευγε!.. Του 'καναν ένα μεγάλο επεισόδιο στο αεροδρόμιο, γιατί δεν είχε διαβατήριο. "Αδύνατο", του είπαν, "να φύγη κανείς χωρίς διαβατήριο!.. Ούτε μύγα χωρίς διαβατήριο!"
-Ούτε μύγα; ρώτησε.
-Ούτε μύγα!.. Μάλιστα!.. τούπε θυμωμένος ο υπάλληλος.
-Ε, καλά! λέει τότε. Πηγαίνετε λοιπόν αυτή τη στιγμή στο σκάφος πουν' έτοιμο να ξεκινήση, ψάξτε στο κάθισμα δεκατρία...--
...-Γιατί στο κάθισμα δεκατρία; τον ρωτάω γώ, που στεκόμουν δίπλα του, μπρος στον Έλεγχο, χωρίς να ξέρω με ποιον μιλάω.
-...Ειν' ο αριθμός που σας ήρθε ακριβώς στο νου, γιατ' είστε δεισιδαίμων! μου κάνει και συνεχίζοντας στον υπάλληλο: Πηγαίνετε, λοιπόν! Τι κάθεστε; Και θα βρήτε πράγματι μια μύγα, στη ράχη του κενού καθίσματος! Διώξτε την -θάμαι γω- κ'ελάτε πίσω να τελειώσετε τα τυπικά σας!..
Και χάθηκε από μπρος μας! (Χάθηκε - καταλαβαίνετε;.. Η θέση του, στη σειρά, έμεινε κενή η βαλίτσα του χωρίς αφέντη κ' εγώ εμβρόντητος επίσης μπρος στον άλλο τόσο εμβρόντητο τελωνειακό υπάλληλο!)
Πανικός στον Αερολιμένα, συναγερμός. Έβαλε τις φωνές ο υπάλληλος, τραβώντας τα μαλλιά του - κόντεψαν να τον δέσουν! Δεν είναι και πράμα που λέγεται κάτι τέτοιο [...]
