Στο προλογικό Α΄ μέρος, σαν ανταπόκριση από την ασύνορη, εμπόλεμη ζώνη, ο ποιητής μεταδίδει —χωρίς σχόλια σχεδόν— εικόνες, δονήσεις και παραλειπόμενα της «αναγκαστικής» μετανάστευσης, ενώ στο κύριο Β΄ μέρος, ερευνά —εκτός των άλλων— τη συμπτωματολογία των νοσηρών μοτίβων συμπεριφοράς και τον βίαιο εκτοπισμό της σκέψης στις προηγμένες, «ειρηνικές» πολιτείες.
Θεραπευτικές προτάσεις και πρακτικές για την ίαση της μυωπίας, της βαρηκοΐας και της συμπιεσμένης θλίψης.
Γράφει η Ανθούλα Δανιήλ //
Βασίλης Παπαβασιλείου, «Εφεδρείες»,, Εκδ. Ιωλκός, 2025
Η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα. Όλοι όσοι είμαστε εδώ το θυμόμαστε πάρα πολύ καλά. Η Ιστορία μας είναι γεμάτη από ανατροπές και συμφορές που πέφτουν η μία πάνω στην άλλη. Είμαστε λαός ιστορικός είχε πει ο Νίκος Σβορώνος. Και τι σημαίνει «ιστορικός»; Σημαίνει αίμα, συμφορές, δάκρυα και πληγές που ακόμα δεν έχουν επουλωθεί. Κι ενώ στα τελευταία χρόνια του 20ού και στις αρχές του 21ου αιώνα είχαμε φτάσει να περνάμε σχεδόν όλοι καλά, καλά που λέει ο λόγος, εμφανίστηκαν νέες πληγές πάνω από τις παλιές
>>>
