Κραδαίνει συχνά η ποίηση σπαθιά, όχι λουλούδια. Λύνεται η γλώσσα και ξαμολιέται να πει την ιστορία της και την ιστορία του κόσμου. Κι αυτό γίνεται σε περιόδους μακρύ χειμώνα. Όταν στον κόσμο βρέχει βόμβες. Όταν η κυριαρχία του παραλόγου αυξαίνει. Όταν τα κορμιά γεμίζουν πληγές. Όταν οι ψυχές γεμίζουν πληγές. Όταν τα μυαλά γεμίζουν πληγές. Τότε τα γράμματα γίνονται ράμματα.
Γράφει η Λίλια Τσούβα //
Χριστίνα Γεωργιάδου «(Γ)ράμματα», εκδ. Έναστρον, 2025
Η ποιητική συλλογή της Χριστίνας Γεωργιάδου «(Γ)ράμματα» (Έναστρον, 2025), με εικόνα εξωφύλλου το έργο του Γιάννη Πρώιου, Ότι εγεννήθην ως ασκός, ασχολείται με το τραύμα και την πολύτροπη βίωσή του. Το τραύμα δημιουργεί η εσωτερική αγωνία της ύπαρξης, αλλά και η έκβαση των ανθρωπίνων δράσεων και ιδεών. Στο οπισθόφυλλο η ποιήτρια αφήνει το αποτύπωμα της συλλογής. >>>
Γράφει η Γεωργία Μακρογιώργου //
Χριστίνα Γεωργιάδου «(Γ)ράμματα», εκδ. Έναστρον, ISBN 9789606251221
Η συλλογή «(Γ)ράμματα» της Χριστίνας Γεωργιάδου από τις εκδόσεις Έναστρον, με το ιδιαίτερο εξώφυλλο που φιλοτέχνησε ο Γιάννης Πρώιος, αποτελεί ένα ενιαίο ποιητικό έργο σε πέντε κύκλους, που κλείνει με τρία υστερόγραφα. Ο τίτλος παραπέμπει τόσο στην αλληλογραφία όσο και στην ίδια τη γλώσσα· «(γ)ράμματα» στον εαυτό, στον Άλλον, στον κόσμο, στο μπουκάλι, στην ποίηση. >>>
