Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να φιλοξενήσει το μεγαλύτερο και σημαντικότερο μέρος του φάσματος των σκέψεων, ιδεών, επινοημένων όρων και ακαδημαϊκών διατυπώσεων για αυτό που σήμερα ονομάζουμε πλοκή σε ένα πεζογραφικό σύμπαν. Εξαιτίας αυτού επένδυσε, αρχικά, σε μια ιστορική επισκόπηση και έναν κριτικό σχολιασμό των θεωρήσεών της, από τον Αριστοτέλη έως τις πολιτισμικές σπουδές του 20ού αιώνα. Η ανάπτυξη των μεθοδολογικών της αρχών επικεντρώνεται στη χρήση προεπιλεγμένων μοτίβων, αφηγημάτων με εγνωσμένη αποτελεσματικότητα της περιπλοκής των γεγονότων τους, που εμπεριέχουν αναγνωρίσεις και περιπέτειες, πραγματικές ιστορίες από τη ζωή, την πορεία, τα πάθη, την πτώση και τον θρίαμβο του ανθρώπινου γένους ή μείξεις μυθοπλασίας και ιστορικής πληροφορίας με αναλογία που επαφίεται στη συγγραφική διακριτική ευχέρεια.
Για την ανάδειξη των μηχανισμών της πλοκής αξιοποιούνται παραδείγματα έργων από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία, παρατίθενται διαγράμματα, πίνακες, και αναλύονται κείμενα μέσω της εργαστηριακής δημιουργικής γραφής.
