Τι ωθεί έναν έφηβο σαν όλους τους άλλους, από μια συνηθισμένη οικογένεια, να επιλέξει τον δρόμο του πολιτικού εξτρεμισμού; Ο Έτορε, που φεύγει από τα προάστια του Μιλάνου για να γραφτεί σε ένα μεγάλο λύκειο του κέντρου, νιώθει χαμένος, σε μια περιοχή και μια κοινότητα όπου δεν μπορεί να βρει αναφορές ή φιλίες. Σύντομα θα τα αναζητήσει σε μια νεοφασιστική ομάδα, αρχικά τυχαία και στη συνέχεια καλλιεργώντας ο ίδιος τη ριζοσπαστικοποίησή του, την απομάκρυνση από την οικογένεια και τους φίλους, ώσπου να οδηγηθεί, βήμα βήμα, στο αναπόφευκτο και τραγικό φινάλε. Μια ιστορία βίας και στρεβλής ενηλικίωσης, και ταυτόχρονα μια προσωπική εξομολόγηση, αληθινή και επώδυνη, για το δύσκολο ταξίδι της διαμόρφωσης ταυτότητας και τη σκοτεινή έλξη που μπορεί πάντα να ασκήσει το κακό.
Η Χάνα Άρεντ μάς το έχει εξηγήσει λεπτομερώς: η κοινοτοπία του κακού συνίσταται στην έλλειψη κάποιας ιδιαιτερότητας. Δεν φέρει κάτι ξεχωριστό η κακότητα, δεν λειτουργεί έξω από τα ανθρώπινα, δεν γεννιέται στον ψυχισμό ατόμων που έχουν κάποιο εκ γενετής στίγμα. Υπό συνθήκες, ο καθένας μπορεί να ενδυθεί το κακό, να του προσδώσει ιδεοψυχαναγκαστική υπόσταση και, τελικά, να το κουβαλήσει εντός του ως κυρίαρχο ένδυμα της ζωής του. >>>