Μα τώρα που μεγάλωσα και κλείνω το βιβλίο…
Ποια σύνορα να αγαπώ αυτά που δεν αντέχω;
Οι άνθρωποι χωρίζονται γι’ αυτό και γω απέχω
Τα σύνορά σου να αγαπάς μου έμαθαν στο σχολείο
Κι ο Ιμπραχίμ να βλέπει με απορία το βιβλίο
Ο πόλεμος ξερίζωσε την πόλη σε μια μέρα
Χάραξε νέα σύνορα σε μια καλημέρα
Τα σύνορά σου να αγαπάς μου έμαθαν στο σχολείο
Μα το τετράδιο να γραφεί δεν ξεχνώ κάτω απ’ το βιβλίο
Τι να σου πω για όνειρα τι να μου πεις και μένα
Πενήντα χρόνια είναι πολλά μα δεν ακούει κανένας
Τα σύνορά σου να αγαπάς μου έμαθαν στο σχολείο
Μα η Μικρά Ασία έσβησε απ’ της Έλλάδας το βιβλίο
Τι να σου πουν τα σύνορα που γράφουν ιστορίες
Τι να σου πουν οι άνθρωποι που έγιναν θυσίες
Για τις γραμμές των οριζόντων οι άνθρωποι παλεύουν
Κι ό,τι απέμεινε στη μνήμη μας το καταστρέφουν
Πετάω την ταυτότητα χαράζω τα βήματά μου
Απαξιώ τα σύνορα που περιορίζουν τα όνειρά μου
