Στα Κινηματογραφικά ποιήματα του Ντέγιαν Τραϊκόσκι παρακολουθούμε καρέ καρέ τις διαδρομές των εραστών που επιστρέφουν τη ζωή και την τέχνη στην αρχική τους διάσταση: τη μυθική – εκεί όπου ο λόγος γεμίζει από εικόνες και οι εικόνες γεμίζουν από νόημα, ενώ η χαρά και ο πόνος αγκαλιάζονται.
Φιλί
Όπως εκείνο
Της λεωφόρου και των ελαστικών.
Φαίνεται πως
Θα ματώσει
Από την εγγύτητα.
