Συχνά σου κάνουν την ερώτηση: Τι γράφεις τώρα; Και δεν μπορείς να απαντήσεις γιατί δουλειά σου δεν είναι το γράψιμο αλλά το πλάσιμό σου από τα χέρια του Αοράτου. Το γράψιμο είναι μία συνέπεια, όπως το αποτύπωμα που αφήνει ο γυμνοσάλιαγκας που σέρνεται στη γη. Το γράψιμο ξεκινά με τον δισταγμό του μικρού παιδιού. Προχωρεί στην άνεση της διατυπώσεως. Για να φτάσει στη σιωπή που ερμηνεύει τα άρρητα. Ο αγώνας είναι να πει ο άνθρωπος, όσο γίνεται, με πιο λίγα λόγια τα πολλά και στο τέλος να τα πει όλα με το τίποτε.
Να ομιλώ δε θέλω, να σιωπήσω δεν μπορώ
(Σημείωμα εντυπώσεων με αφορμή το βιβλίο Αρχιμ. Βασιλείου, Προηγουμένου Ιεράς Μονής Ιβήρων, ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ, Ι.Μ. Ιβήρων, Άγιον Όρος 2024.)
Το περασμένο καλοκαίρι, κατά την επίσκεψή μου στην Αθήνα, ανταμώσαμε με τον Κωνσταντίνο του «Αντιφώνου». Ο οποίος μου σύστησε την Ευσταθία της «Φιλομήλας», του χορτοφαγικού ταρτοποιείου στα Εξάρχεια, το οποίο επισκέφθηκα την επόμενη κιόλας ημέρα και στο οποίο ανταμώσαμε, απρογραμμάτιστα και μετά από χρόνια, με τον Βασίλη, από τις εκδόσεις Εν Πλω.
Ο οποίος μου σύστησε το βιβλίο του συνονόματού του π. >>>
