Όλα ανοιχτά, όλα διάφανα. Γι’ αυτό με διαπερνάνε όσοι θέλουν. Διακρίνουν εντός μου και τη δύναμη και την αδυναμία. ‘Ολα ανοιχτά, όλα διάφανα, εσύ παιδί της Διαφώτισης και του Καημού, της Δύσης και του Νότου.
Μόνο, να: το μυαλό, η μνήμη καμιά φορά, μη έχοντας τι άλλο να κάνει, σε σβουρίζει και μπερδεύει αληθινές με ψεύτικες ιστορίες. Αυτές που έζησες με εκείνες που θα ήθελες να ζήσεις.
Πετάω πέτρες στο γιαλό κι αυτές γυρίζουν πίσω.
