Το συλλογικό διήγημα με τίτλο Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει αποτελεί απόπειρα των μελών τού Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος όπως αναπαραστήσουν το τελευταίο βράδυ των κομμουνιστών πριν την εκτέλεσή τους στο σκοπευτήριο της Καισαριανής την 1η Μάη τού 1944. Το συλλογικό διήγημα, στα πλαίσια της μυθοπλασίας, επιχειρεί να αναδείξει τους ανθρώπους που μέχρι την τελευταία στιγμή τής ζωής τους παρέμειναν υπόδειγμα ανθρώπων που διψούσαν για ζωή, για λευτεριά και δικαιοσύνη. Το έργο είναι προσαρμοσμένο στην τεχνοτροπία τού δομημένου ρεαλισμού, συνεπώς έχει τους περιορισμούς που εκ των προτέρων η τεχνοτροπία επιβάλλει. Ωστόσο, διατηρώντας το ιστορικό πλαίσιο αναφοράς, οι συγγραφείς προσπάθησαν να φέρουν στην επιφάνεια το μεταίχμιο ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, λίγες μόνο ώρες πριν θέσουν τα σώματά τους με θάρρος ενώπιον της θυσίας και της ιστορικής αλήθειας.
