Η εποχή μας, με τις κακοδαιμονίες, τις εντάσεις, τους φόβους και τα πάθη της, έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ τη γραφή που θα αμβλύνει τον ζόφο του άκρατου ρεαλισμού της. Αυτό κάνει ο Μωπασσάν, με όπλο, ακριβώς, τον ρεαλισμό της πέννας του: φωτίζει με μοναδική μαεστρία μέσα στις ψυχές των ηρώων του το μικρό, αθέατο κομμάτι που τους θυμίζει ότι είναι γεννημένοι άνθρωποι, τόσο διαφορετικοί από τα ζώα, μιας και στα διηγήματα αυτής εδώ της συλλογής αναπτύσσει με μοναδικό τρόπο τη διάδραση μεταξύ ανθρώπων και ζώων. Μα και ότι, πολλές φορές, αυτά μεν υψώνονται σε επίπεδα ανώτερα της ζωώδους φύσης τους, οι άνθρωποι δε κατεβαίνουν στα επίπεδα των πιο σκληρών και απάνθρωπων αισθημάτων και γίνονται πιο ζώα από τα ζώα. Ρεαλιστής, καυστικός, σκαπανέας των παθών και των ηθών, στυλίστας της γραφής, «Άρχοντας» της πεζογραφίας, αλλά πάνω απ' όλα ανθρώπινος, ο Γκυ ντε Μωπασσάν είναι ίσως πιο σύγχρονος παρά ποτέ, σε μιαν εποχή από την οποία ο 19ος αιώνας δεν θα είχε, δυστυχώς, πολλά να ζηλέψει.