Η Μόρφω δεν ήθελε να κάμει άλλη μητέρα γιατί θυμόταν και λυπόταν τη μητέρα της. Ο Ευαγγελινός τριών χρόνων μωρό, δε θυμόταν τίποτα, παρά μόνο ότι η γιαγιά του τον πίεζε να φορέσει το κατάμαυρο σακάκι του. Η Μόρφω ντυμένη με μαύρα φουστάνια, θυμότανε το περσινό Πάσχα που ήταν ζωντανή η μητέρα της. Η δύστυχη όμως είχε πεθάνει στη γέννα μαζί με το μωρό.
Τώρα, αντί για την καλή της μητέρα, έπρεπε να περιποιείται την παράξενη και κακιά γιαγιά της, που ενώ όλο έλεγε ότι ήταν άρρωστη και πέθαινε, έλεγε κάπου κάπου:
