Στις 16 Ιουλίου του 1990, η Λιλιάνα Ριβέρα Γκάρσα, η αδελφή μου, υπήρξε θύμα γυναικοκτονίας. Ήταν ένα κορίτσι 20 ετών, φοιτήτρια αρχιτεκτονικής. Προσπαθούσε για χρόνια να τελειώσει τη σχέση της με έναν σύντροφο που δεν την άφηνε να φύγει. Λίγες βδομάδες πριν απ’ την τραγωδία, η Λιλιάνα πήρε μια οριστική απόφαση: Στην καρδιά του χειμώνα, ανακάλυπτε πως μέσα της, όπως ορθά είχε πει ο Αλμπέρ Καμύ, φύλαγε ένα αήττητο καλοκαίρι. Θα τον άφηνε. Η δική του απόφαση, όμως, ήταν πως εκείνη δεν θα είχε ζωή χωρίς αυτόν.
Όταν άνοιξα τις κούτες με τα πράγματα της αδελφής μου, η φωνή της ταξίδεψε στον χρόνο. Το βιβλίο αυτό είναι μια ανασκαφή στη ζωή μιας τολμηρής νέας γυναίκας, που στερήθηκε τη γλώσσα για να περιγράψει, να καταγγείλει και να πολεμήσει την έμφυλη βία. Γράφτηκε για να γιορτάσουμε τη ζωή της. Γιατί το μόνο που μπορεί να μεταβάλει το πένθος είναι η δικαιοσύνη: ούτε η συγχώρεση, ούτε η λήθη.
