θα μπορούσαμε να πούμε, αν και με κίνδυνο να φανούμε λίγο σνομπ, ότι η ερμηνεία των έργων του απευθύνεται σε ένα ευφυές κοινό που βρίσκει ευχαρίστηση στην άσκηση συλλογιστικής σκέψης. Κατά τη διάρκεια της μελέτης μας, παρατηρήσαμε την υπερβολή στη χρήση του άρρητου, που είναι πιθανό να δημιουργήσει ένα κρυφό παράλληλο κείμενο. Ωστόσο, η κατανόηση αυτού του κειμένου είναι προφανής μόνο σε συνομιλητές ή θεατές που γνωρίζουν τους νόμους της συνομιλίας και επομένως είναι σε θέση να αποκρυπτογραφήσουν την αδιαφανή γλώσσα του Marivaux. Αυτή την γλώσσα, όπου η επιλογή των λέξεων και η μορφή των δηλώσεων δεν είναι ποτέ τυχαία. Ο Marivaux χρησιμοποιεί με τέτοιο τρόπο τη γλώσσα ώστε να εστιάσει την προσοχή των θεατών του έργου σε ό,τι είναι σημαντικό, ενώ τους ενθαρρύνει να προβληματιστούν πάνω στα πιθανά κενά της ιστορίας. Πιο συγκεκριμένα, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι τα υπονοούμενα δεν αποτελούν απλώς συστατικά του μαριβοντάζ. Είναι η βάση, η ίδια η ουσία του marivaudage. Ακριβώς χάριν της ιδιαιτερότητάς του, το marivaudage πρέπει να αναλυθεί σύμφωνα με την πραγματολογική θεωρία, για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε και να απολαύσουμε τον δυναμισμό και τη μαεστρία του.