Η Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου [1908-1935] σφράγισε με την παρουσία της και το έργο της τη μεσοπολεμική Θεσσαλονίκη. Ποιήτρια, πεζογράφος, θεατρική συγγραφέας, με έντονη και ανυπόταχτη προσωπικότητα, κατάφερε να επιβληθεί και να καταξιωθεί μέσα στο ανδροκρατούμενο και εν πολλοίς συντηρητικό περιβάλλον της πόλης. Η θυελλώδης ερωτική σχέση της με τον κορυφαίο Θεσσαλονικιό ποιητή Γιώργο Βαφόπουλο φέρει τα χαρακτηριστικά ρομαντικού μυθιστορήματος και άφησε το στίγμα της και στη δική της ποίηση, αλλά, ίσως περισσότερο, σε εκείνη του Γιώργου Βαφόπουλου. Τη χαρακτήρισαν μούσα της μεσοπολεμικής Θεσσαλονίκης, όχι αδίκως. Η ολιγόχρονη, δυστυχώς, ζωή της ξετυλίγεται μέσα σε μια Θεσσαλονίκη που, μετά το 1912, προσπαθεί να χαράξει τα δικά της πολιτιστικά χνάρια, με το θέατρό της, τους κινηματογράφους της, το νεοσύστατο Πανεπιστήμιό της, το 1926, την πρώτη Διεθνή της Έκθεση την ίδια χρονιά, το πρώτο, σε Ελλάδα και Βαλκάνια, ραδιόφωνό της, τα πολλά βιβλιοπωλεία της, τις εφημερίδες της και βέβαια την εμβληματική και πρωτοπόρα ομάδα του νεωτερικού λογοτεχνικού περιοδικού Μακεδονικές Ημέρες, που εισάγει στη νεοελληνική λογοτεχνία τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό. Η Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου είναι παρούσα σε όλες αυτές τις μεσοπολεμικές πολιτιστικές και λογοτεχνικές διαδρομές της Θεσσαλονίκης. Όταν, το 1935, πεθαίνει από φυματίωση, μόλις στα 27 της χρόνια, αφήνει πίσω της, ποιήματα, διηγήματα και δύο θεατρικά έργα. Το βιβλίο αυτό θέλει να αναδείξει το πολυσχιδές έργο της, ενταγμένο στην πολιτιστική μεσοπολεμική Θεσσαλονίκη.
