Οἱ Ὁμηρικοὶ Ὕμνοι ἀποτελοῦν μία συλλογὴ τριάντα τεσσάρων ποιητικῶν κειμένων ποὺ χρονολογοῦνται ἀπὸ τὸν 7ο ἕως τὸν 5ο αἰώνα π.Χ. Ἂν καὶ ἀποδίδονται παραδοσιακὰ στὸν Ὅμηρο, εἶναι ἔργα διαφόρων ποιητῶν. Οἱ ὕμνοι, γραμμένοι σὲ δακτυλικὸ ἑξάμετρο, ἀποτελοῦν προοίμια σὲ μεγαλύτερες ἐπικὲς ἀφηγήσεις καὶ ἀπευθύνονται σὲ διάφορες θεότητες τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ πανθέου.
Ἡ ἔκτασή τους ποικίλλει ἀπὸ μερικοὺς στίχους ἕως καὶ πεντακόσιους, ὅπως ὁ Ὕμνος εἰς Δήμητραν. Ξεχωρίζουν γιὰ τὴν ποιητική τους ἀρτιότητα καὶ τὴν πλούσια μυθολογική τους παράδοση, ἐνῶ ἀποτελοῦν πολύτιμη πηγὴ γιὰ τὴν κατανόηση τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς θρησκείας καὶ λατρείας.
Ἡ παροῦσα συλλογὴ παρουσιάζει τοὺς ὕμνους στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλώσσα, διατηρώντας τὴν αὐθεντικὴ μορφή τους καὶ τὸν ρυθμό τους, μὲ στόχο νὰ μεταφέρει στὸν σύγχρονο ἀναγνώστη τὴν ποιητικὴ δύναμη καὶ τὴν ἱερότητα τῶν κειμένων αὐτῶν.