«Δεν μπορείς να βιώσεις ένα έργο τέχνης δύο φορές όπως δεν μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι δύο φορές». Με τη φράση αυτή, ο Sorgner μας εισάγει στη διατύπωση μιας νέας θεωρίας για την τέχνη, μέσω της Μεταουμανιστικής φιλοσοφίας, με εστίαση στις σύγχρονες μορφές οπτικοακουστικών τεχνών, όπως η βιοτέχνη, η επιτέλεση, η εγκατάσταση και όλες οι μορφές δημιουργίας με ψηφιακά μέσα.
Ο Sorgner, σε αυτό το ιδιαίτερα ξεχωριστό βιβλίο του, επιχειρεί μια αλλαγή παραδείγματος, την ανατροπή, την αποδοχή της έννοιας του διαρκούς γίγνεσθαι. Τα επιχειρήματά του είναι πολιτικά και ισχυρά από την άποψη ενός φιλοσοφικού διαλόγου που φέρνει ανοιχτά σε επαφή όλα τα Μεταουμανιστικάρεύματα σκέψης και γνώσης (Κριτικός Μεταουμανισμός, Τρανσουμανισμός και Συμμεταουμανισμός), μέσα από μερικά από τα πιο σημαντικά έργα της σύγχρονης οπτικοακουστικής δημιουργίας με νέα μέσα και τους πιο επιφανείς καλλιτέχνες.
