«Η Γεωργία Σάνδη - Georges Sand ενέπνευσε τον Σοπέν και τον Μυσσέ. Ο Ντελακρουά είχε ένα εργαστήρι στο σπίτι της, ο Μπαλζάκ ερχόταν να αναζητήσει από τη «σύντροφο Γεωργία Σάνδη» το κεντρικό πρόσωπο ενός από τα ωραιότερα βιβλία του, τη «Βεατρίκη». Ο Φλωμπέρ την ονόμαζε «Αγαπητή μου μαιτρ», κι έκλαψε όταν πληροφορήθηκε τον θάνατό της. Ο Ντοστογιέφσκι έβλεπε σ’ εκείνην μια συγγραφέα «σχεδόν μοναδική για το σφρίγος του πνεύματος και του ταλέντου της». Να γιατί θέλησα να μελετήσω μια γυναίκα που υπήρξε για ένα μεγάλο μέρος της ζωής της μια πνευματική δύναμη. Υπήρξε «η φωνή της γυναίκας σε μια εποχή που η γυναίκα σιωπούσε». Περιέγραψε τη ζωή των γάλλων χωρικών με ένα μεγαλείο άλλοτε ειδυλλιακό άλλοτε επικό. …
