...Βαγόνια οι μνήμες, τραβάει η μια την άλλη πάνω στις ράγες του
χρόνου. Κάθε φορά που το τρένο κάνει στάση, κάποια βαγόνια
συνδέονται και κάποια αποσυνδέονται. Καθένας μας έχει το δικό
του τρένο. Τα τρένα μας στην πορεία τους διασταυρώνονται, συ-
ναντιούνται στους σταθμούς, ανταλλάσουν βαγόνια, ακόμα και
συγκρούονται μεταξύ τους. Με τον θάνατο του ιδιοκτήτη τους πα-
ροπλίζονται. Τα βαγόνια τους δεν έχουν όλα την ίδια τύχη. Άλλα
παραδίνονται στη φθορά κι απομένουν σκελετοί όπου λαθροβιούν
φαντάσματα του παρελθόντος. Άλλα ανακυκλώνονται και ξανα-
χρησιμοποιούνται με διαφορετική μορφή. Κι άλλα, τα πιο τυχερά,
συντηρούνται και εκτίθενται στις προθήκες της διαχρονικής γνώ-
σης, στη διάθεση όσων εκτιμούν την αξία τους. Οι ράγες του χρό-
νου συνεχίζουν στο άπειρο και οι επόμενοι σταθμοί του είναι
αμέτρητοι.