Ο Σιντάρτα, ο νεαρός γιος ενός πλούσιου βραχμάνου, εγκαταλείπει τα προνόμια και τις ανέσεις του πατρικού του για να αναζητήσει με κάθε τρόπο τη φώτιση. Ένα «ινδικό παραμύθι», όπως το ονόμασε ο ίδιος ο Έσσε, στο οποίο συνθέτει στοιχεία από τις ανατολικές θρησκείες, τα αρχέτυπα του Γιουνγκ και τον δυτικό ατομικισμό δημιουργώντας ένα μοναδικό όραμα για την πορεία του ανθρώπου προς την πνευματική ολοκλήρωση. Το κλασικό μυθιστόρημα του νομπελίστα Έσσε αγαπήθηκε σε όλο τον κόσμο, ενέπνευσε γενιές αναγνωστών, συγγραφέων και στοχαστών, και «ανακαλύφθηκε» ξανά από την επαναστατημένη νεολαία της δεκαετίας του 1960, που είδε στον Σιντάρτα το απόλυτο σύμβολο της δικής της πνευματικής αφύπνισης.
«Προσπάθησα να θεμελιώσω ό,τι έχουν κοινό όλα τα δόγματα και όλες οι ανθρώπινες μορφές ευσέβειας, ό,τι βρίσκεται υπεράνω εθνικών διαφορών, ό,τι πιστεύουν και τιμούν όλες οι φυλές κι όλα τα άτομα». Χέρμαν Έσσε
Η μοίρα των συγγραφέων (ακόμη και των σημαντικών) είναι συχνά απροσχεδίαστη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920 ο Γερμανός μυθιστοριογράφος και ποιητής Έρμαν Έσσε έθεσε έναν άκρως επικίνδυνο στόχο: στις 2 Ιουλίου 1927 θα γινόταν 50 ετών. Τότε, θα αποφάσιζε αν θα αυτοκτονούσε ή όχι. Δεν ήταν η πρώτη φορά που είχε καταληφθεί από αυτοκτονικό ιδεασμό. Σε ηλικία μόλις 15 ετών είχε αγοράσει κρυφά από τους γονείς του ένα σκουριασμένο περίστροφο και τους άφησε ένα σημείωμα που εξηγούσε γιατί οδηγήθηκε στο απονενοημένο διάβημα. >>>
Γράφει η Ελένη Γκίκα //
Hermann Hesse «Σιντάρτα», Μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου Άγγελος Αγγελίδης, εκδ. Διόπτρα, σελ. 200
«Κάποιοι άλλοι, όμως, κάποιοι λίγοι, είναι σαν άστρα: Ακολουθούν σταθερά την τροχιά τους, οι άνεμοι δεν τους φτάνουν, έχουν μέσα τους τον νόμο και τον δρόμο τους».
Ο «Σιντάρτα» που ο Hermann Hesse, ο συγγραφέας του, ονόμασε «ινδικό παραμύθι», ωστόσο η διαχρονική επιρροή ... >>>
