Είμαι ό,τι θα είχα ξεχάσει
Οι χρόνοι του ρήματος ανοίγουν
τις αποσκευές μιας Ιστορίας
που άφησε τη ζωή
να διασκευάσει το τέλος της
Ο τετελεσμένος μέλλων
αφήνει την απελπισία
θυσία στο βωμό μιας προσδοκίας
κατηγορούμενος για μιά ελπίδα
ανήξερη από χρόνους
Η πεποίθηση ενός Έρωτα
ότι θα είχε κατατροπώσει τη φθορά
δίχως να βρεθεί αντιμέτωπος
με το έρμα των νέων σκιών
κάνει τον Υπερσυντέλικο
να δραπετεύσει στον Ενεστώτα
