Όσο είχε φως στα μάτια του, ο πατέρας μου έβγαζε φωτογραφίες. Ένα ολόκληρο ράφι γέμισε από δικές μας εικόνες, παρμένες τόσο στις ξεχωριστές περιστάσεις όσο και στις καθημερινές. Τις συγκέντρωνε δέκα χρόνια, όχι παραπάνω· τα χρόνια της πρώτης ευημερίας και της απώλειας της όρασής του. Έτσι υπάρχουν τεκμήρια με κάθε λεπτομέρεια για μόνο μία ηλικία μου, ίσως τη μόνη που κατάφερα να λησμονήσω. Τα άλμπουμ, τα αρχεία δεν υποστηρίζουν τη μνήμη μου, αντίθετα, την υποκαθιστούν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Ο Έρρι Ντε Λούκα είναι ο συγγραφέας της δεκαετίας». (Corriere della Sera)
