Είναι ένα μυθιστόρημα που δυσκολεύομαι να το χαρακτηρίσω ή να το εντάξω σε κάποια κατηγορία. Όταν ξεκίνησα να το γράφω, πριν τέσσερα ή πέντε χρόνια, θα μπορούσα εύκολα να το πω επιστημονική φαντασία· γιατί ως τέτοιο ξεκινούσε. Αναφέρεται σε μια εποχή ή κατάσταση που οι άνθρωποι τρώνε υποχρεωτικά κρέας δημιουργημένο τεχνητά. Αυτό είναι κάτι που διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην πλοκή του βιβλίου. Το αστείο ή τρομακτικό είναι ότι τότε, όταν σχημάτιζα την ιδέα που τελικά έγινε βιβλίο, ξεκινούσε πρώτη φορά να γίνεται πειραματικά προσπάθεια δημιουργίας κρέατος από καλλιέργεια κυττάρων, τεχνητά στο εργαστήριο. Τη στιγμή αυτή υπάρχει ήδη εταιρεία εμπορική που πουλάει τέτοιο κρέας και υπάρχουν επίσης εστιατόρια που το σερβίρουν. Συνεπώς η τεχνολογία τρέχει τόσο γρήγορα (ή εγώ είμαι τόσο αργός στο να εκδώσω έργο μου) που η επιστημονική φαντασία γίνεται πραγματικότητα.

Κρίτων Γρηγόράκης