Η μελέτη αυτή διερευνά την ιστορία του εκπαιδευτικού συγκροτήματος των Αρχιγενείων (τμήμα θηλέων 1857-1922, αρρένων 1868-1894), από την ίδρυσή του το 1857 έως την παύση της λειτουργίας του το 1922, τα δίκτυα επαγγελματικής κινητικότητας και την κοινωνικότητα των αποφοίτων του. Η διερεύνηση ανέδειξε τις διαφορετικές διοικήσεις υπό τις οποίες λειτούργησαν τα Αρχιγένεια και τις αντίστοιχες εκπαιδευτικές επιλογές και πρότυπα: την «Aρχιγένειο» διοίκηση κατά το γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα, την «Πατριαρχική» ως ανώτερο ‘εθνικό ίδρυμα’, και εκείνη της Ελληνικής Πολιτικής Διοίκησης Θράκης κατά τον τύπο του Αρσακείου. Παρά τα διαφορετικά εκπαιδευτικά πρότυπα, σταθερά γνωρίσματα υπήρξαν η συνεχής επικοινωνία με τα παιδαγωγικά και μουσικά ευρωπαϊκά ρεύματα, ο πρακτικός χαρακτήρας των σπουδών, ο προσανατολισμός στην κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών των ελληνορθόδοξων κοινοτήτων της περιφέρειας, και η προσαρμογή των εκπαιδευτικών επιλογών στη μεταβαλλόμενη πολιτική συγκυρία, όπως: η έμφαση στα μαθήματα «ελληνικότητας» (ελληνικά, θρησκευτικά, εκκλησιαστική μουσική), όταν εντείνονται οι εθνικοί και θρησκευτικοί ανταγωνισμοί ή επιδιώκεται η προσέγγιση των τουρκοφώνων ορθοδόξων από άλλα δόγματα, και η επαναλειτουργία του Οικοτροφείου, για την εκπαίδευση μεγαλύτερου αριθμού διδασκαλισσών, κατά την κορύφωση της αντιβουλγαρικής πολιτικής.