Και αυτό που ξεκίνησε ως γυναικεία διαμαρτυρία, μετά τη δολοφονία της Μαχσά Τζίνα Αμινί, μεταβλήθηκε σύντομα σε γενικευμένη εξέγερση της νεολαίας ενάντια σε ένα καθεστώς βίας, εκπτώχευσης και ολοκληρωτισμού. Η απελευθέρωση της γυναίκας έγινε για τους διαδηλωτές συνώνυμο της ζωής και της ελευθερίας: «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία».
Η βιαιότητα με την οποία αντιμετώπισε το θεοκρατικό καθεστώς το κίνημα δεν είναι τυχαία, διότι η άρνηση της υποχρεωτικής μαντίλας πλήττει στην καρδιά του τον ισλαμικό ολοκληρωτισμό, καθώς πυλώνας της σαρία είναι η υποταγή της γυναίκας. Χωρίς την υποχρεωτική μαντίλα, ο θεοκρατικός ισλαμισμός δεν μπορεί να επιβιώσει. Οι νεαροί διαδηλωτές –αγνοώντας το, ίσως– εγκαινίαζαν μια επαναστατική διαδικασία πλανητικών διαστάσεων: την απαρχή της αποϊσλαμοποίησης και της εκκοσμίκευσης των μουσουλμανικών κοινωνιών.
Το βιβλίο του Farhad Khosrokhavar, γραμμένο κατά τη διάρκεια των γεγονότων του 2022, δεν περιορίζεται στην περιγραφή τους, ούτε στην κτηνωδία των δυνάμεων καταστολής, που συνεχίζουν να βασανίζουν και να μαστιγώνουν τους κρατούμενους, γυναίκες και άνδρες, αλλά προσφέρει μια περιεκτική εικόνα του σημερινού Ιράν, από οικονομική, πολιτική, πολιτιστική και οικολογική άποψη. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου είναι ελάχιστες οι σχετικές πληροφορίες, η έκδοσή του αποτελεί πηγή γνώσης, αλλά και ηθικό καθήκον απέναντι στα χιλιάδες θύματα των αγωνιστών της ελευθερίας.
