Φανταστείτε μια κοπέλα σε μια εξέδρα της θάλασσας, όχι μπροστά στη θάλασσα, όχι απέναντι από τη θάλασσα, αλλά επάνω στη θάλασσα.
Φανταστείτε την λοιπόν την ίδια στιγμή που άλλοι αβέβαιοι θα ταλαντεύονταν και θα ισορροπούσαν, εκείνη με βεβαιότητα κυρίαρχου και δαμαστή συγχρόνως να δίνει εντολή και να εκφωνεί όχι ένα ποίημα ούτε ένα τραγούδι αλλά την ίδια την ταυτότητά της, θαρρείς και συστήνεται στο άγνωστο, θαρρείς και οφείλει σε κάποιον να απολογηθεί. >>>
