Ο Πυρίμαχος: ο ανθιστάμενος στο πυρ, στη φωτιά.
Ο Όνειρος ή το Όνειρον: ενύπνιον, οπτασία καθ’ ύπνον, το κάθε τι μη πραγματικό, φαντασιοκόπημα, πόθος διακαής. (Από το ορθογραφικό και ερμηνευτικό λεξικό του Δ. Δημητράκου).
Θα μείνω στην ερμηνεία του ονείρου ως πόθου διακαούς. Που μπορεί να αντέχει, να αναγεννιέται, να προσφέρεται, να συνθέτει εικόνες φωτός, εικόνες τοπίων, εικόνες παρελθόντος και μέλλοντος, αλλά και εικόνες σκότους. >>>
Ανθολογώ σταχυοδρομώντας [συγχωρήστε μου τον νεολογισμό, αλλά και η ποιητική κριτική έχει τα όρια της, τα οποία οφείλει εσκεμμένα να υπερβαίνει μηδέποτε αρκούμενη εις τα εσκαμμένα] :
«Εκηβόλος. Ο θνήσκων πολεμιστής:
Αχνά διαχωρίζουμε την ήρα από το στάρι» (σελ. 27).
*
Το πεζοτράγουδο με τίτλο «Ερωτική στειρότητα» (στη σελίδα 33).
*
«Η Ελευθερία / σκίζει τα ιμάτιά της. Ανέμελη μετράει τ’ άστρα, τα σύννεφα / για να επιβιώσει αγωνίζεται, χτυπάει σ’ ό,τι βρει / στο ιερό, δεν στέκεται σ’ αυτό, το απαρνιέται. >>>
