Ανθολογώ σταχυοδρομώντας [συγχωρήστε μου τον νεολογισμό, αλλά και η ποιητική κριτική έχει τα όρια της, τα οποία οφείλει εσκεμμένα να υπερβαίνει μηδέποτε αρκούμενη εις τα εσκαμμένα] :
«Εκηβόλος. Ο θνήσκων πολεμιστής:
Αχνά διαχωρίζουμε την ήρα από το στάρι» (σελ. 27).
*
Το πεζοτράγουδο με τίτλο «Ερωτική στειρότητα» (στη σελίδα 33).
*
«Η Ελευθερία / σκίζει τα ιμάτιά της. Ανέμελη μετράει τ’ άστρα, τα σύννεφα / για να επιβιώσει αγωνίζεται, χτυπάει σ’ ό,τι βρει / στο ιερό, δεν στέκεται σ’ αυτό, το απαρνιέται. >>>
